تحقیقات در زمینه‌ی سرطان روده بزرگ هنوز ادامه دارد. محققان به دنبال یافتن علل و راههای پیشگیری از سرطان روده بزرگ، راههایی بهتر برای تشخیص زودهنگام و راههایی برای افزایش کارایی در روشهای درمانی هستند. در این قسمت چند نمونه از تحقیقاتی که هم اکنون در حال انجام بوده، آورده شده است.
کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ
بسیاری از مطالعات به دنبال شناسایی علت سرطان روده بزرگ هستند. این مطالعات، ما را به یافتن روشهای جدید پیشگیری از سرطان امیدوار کرده، زیرا با شناختن عواملی که باعث افزایش احتمال ابتلا به سرطان می‌شود، می‌توان از آنها دوری کرد. این مطالعات معمولاً اطلاعات مربوط به بیماران را با وسواس و دقت بررسی کرده تا بتوانند عاملی که در آنها باعث ایجاد و پیشرفت بیماری شده را شناسایی کنند.
مطالعات دیگر به دنبال یافتن میزان اثر انواع خاصی از رژیم‌های غذایی، مکمل‌های غذایی و یا داروها، بر کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ هستند. به عنوان مثال، بسیاری از مطالعات نشان داده که آسپرین و داروهای تسکین دهنده‌ی درد مانند آن، ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ کمک کند. در عین حال این داروها می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. محققان اکنون در تلاشند مزیت این اثرات جانبی در مقایسه با خطرات آن را بسنجند. از طرف دیگر چندی پیش محققان به کمک شواهد و استدلال‌هایی قوی توانستند اثبات کنند که مصرف زیاد گوشت‌های فرآوری شده (مانند سوسیس و کالباس) می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان روده شود.
تشخیص زودهنگام
پزشکان همیشه خواهان در اختیار داشتن راههایی بهتر برای تشخیص زودهنگام سرطان کلورکتال بوده‌اند. چرا که تشخیص زودتر بیماری، معمولاً باعث افزایش پاسخ بیماری به درمان و کاهش عوارض جانبی و هزینه‌های مالی درمان می‌گردد. بر اساس همین نیاز، محققان در تلاش برای ایجاد انواع جدیدی از آزمایش‌های غربالگری (مثل آزمایش خون) و همچنین بهبود روش‌هایی که قبلاً مورد استفاده قرار گرفته، هستند. علاوه بر این، محققان علوم اجتماعی به دنبال راههایی برای آموزش و ترغیب مردم به انجام آزمایشاتی هستند که امروزه شناخته شده و در دسترس قرار گرفته، تا به کاهش تعداد مرگ و میرهای ناشی از این سرطان کمک کنند.
تشخیص
محققان در تلاشند تا تعریف دقیق‌تر و درست‌تری از انواع سرطان‌های روده بزرگ ارایه دهند. این طبقه‌بندی بر اساس مواردی مانند جهش‌های ژنتیکی در سلولهای سرطانی، شکل و رفتار سلول‌ها، سرعت تقسیم سلول‌ها و خصوصیات خود تومور انجام می‌شود. کسب شناخت دقیق‌تر از انواع سرطان منجر به درک بهتر روند بیماری و طراحی مسیرهای درمانی اختصاصی‌تر برای هر بیماری می‌گردد.
برنامه‌ریزی درمان به کمک انجام آزمایش
گروه‌هایی از محققین مشغول بررسی عواملی هستند که باعث بازگشت بیماری پس از درمان آن می‌شوند. این محققین سعی دارند آزمایشاتی طراحی کرده که به کمک آن بتوانند احتمال بازگشت سرطان را پس از درمان، پیش‌بینی کنند. چنین آزمایشاتی به پزشکان در تصمیم‌گیری این که آیا بیمار پس از انجام جراحی احتیاج به درمان بیشتری دارد یا نه، کمک خواهد کرد. علاوه بر این، آنها می‌کوشند نقاط ضعف درمان‌هایی که هم اکنون مورد استفاده قرار می‌گیرند را شناسایی کرده، راههای بهتری را برای درمان قطعی و بدون بازگشت انواع سرطان بیابند. بنابرین یافتن روش‌هایی برای پیش‌بینی نتایج درمان‌های مختلف در دستور کار پژوهشگران قرار گرفته است.
درمان
محققان همیشه به دنبال روشهای بهتر برای درمان سرطان روده بزرگ بوده‌اند. در اینجا به تعدادی از روشهای امید بخش که احتمالاً در آینده نقش مهمی در درمان سرطان ایفا می‌کنند، اشاره می،شود.
عمل جراحی
روشهای جراحی مورد استفاده در درمان سرطان روده بزرگ روز به روز در حال پیشرفت است. به عنوان مثال هم‌اکنون تحقیقات زیادی در مورد مزایای جراحی‌های لاپاروسکوپی و رباتیک در مقایسه با جراحی‌های باز (جراحی‌هایی که برش‌های بزرگتری در پوست ایجاد می‌کنند) در حال انجام است. همچنین برخی مطالعات، به بررسی امکان جراحی سرطان‌های راست‌روده از طریق مقعد پرداخته تا جراح بتواند بیمار را بدون ایجاد برش در پوست و باز کردن شکم جراحی کند.
از طرف دیگر پزشکان در حال توسعه روشهای جراحی بهتری هستند که اجازه بازگشت سریع‌تر بیمار به زندگی طبیعی را فراهم نموده، آسیب کمتری را به عملکرد طبیعی بدن به همراه داشته باشد. برای مثال، محققان می‌کوشند تا بهترین فاصله زمانی میان شیمی‌درمانی و جراحی را پیدا کرده، روشهای بهتری برای اتصال مجدد دو سر روده پس از جراحی ابداع و کاری کنند که ماهیچه‌های کنترل کننده‌ی مدفوع پس از جراحی سالم بمانند.
گاهی اوقات عود سرطان روده با گسترش به پریتوئن (لایه‌ای نازک که حفره شکم و اندام‌های داخل شکم را می‌پوشاند) همراه است. غالباً در گذشته این نوع سرطان‌ها خیلی سخت درمان می‌شده‌اند. امروزه جراحان در حال بررسی روشی به نام شیمی‌درمانی داخل صفاقی هیپرترومیک (HIPEC) هستند. در این روش، ابتدا جراحی با هدف خارج کردن توده انجام می‌شود. سپس، در حالی که فرد هنوز در اتاق عمل بوده حفره شکم با داروهای شیمی‌درمانی گرم، شستشو می‌شود. این داروهای شیمی‌درمانی درست در تماس با سلولهای سرطانی قرار می‌گیرند و گرما باعث بهبود عملکرد دارو می‌شود. برخی از بیماران با این روند درمان، زندگی طولانی‌تری خواهند داشت، اما قبل از استفاده وسیع از این شیوه درمانی، هنوز به مطالعات بیشتری نیاز است. به علاوه برای انجام این نوع از جراحی، امکانات ویژه و نیروی متخصص مورد نیاز بوده که هنوز فراگیر نشده است.
شیمی‌درمانی:
شیمی‌درمانی بخش مهمی از درمان برای بسیاری از مبتلایان به سرطان روده بزرگ بوده و پزشکان دائما در تلاشند تا آن را مؤثرتر و ایمن‌تر سازند. محققان راهکارهای مختلف درمان سرطان را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. مثلاً آنها امکان بهره بردن از داروهای جدید شیمی‌درمانی و یا داروهایی که پیش‌تر در برابر سرطان‌های دیگر استفاده می‌شده را برای سنجش اثربخشی در دیگر سرطان‌ها بررسی می‌کنند. همچنین اثربخشی ترکیباتی از داروهای مختلف را بررسی کرده، به ارزیابی امکان ترکیب درمان‌های مختلف غیر دارویی با داروها می‌پردازند. علاوه بر همه اینها، یافتن راههایی برای شناسایی، جلوگیری و درمان عوارض جانبی شیمی‌درمانی نیز مورد توجه پژوهشگران است.
درمان هدفمند:
داروهای هدفمند با داروهای استاندارد شیمی‌درمانی متفاوت هستند. عملکرد آنها به گونه‌ایست که بر قسمت‌های خاص سلولهای سرطانی تاثیر گذاشته و آنها را از سلولهای طبیعی متفاوت می‌کنند. در حال حاضر چند داروی هدفمند برای درمان سرطان پیشرفته روده بزرگ معرفی شده‌اند. محققان در حال مطالعه بهترین راه برای استفاده از این داروها و جستجو برای داروهای هدفمند جدید هستند. مطالعات همچنین به دنبال یافتن تغییرات ژنهای (جهش ژنتیکی) سلولهای سرطانی در سرطان روده بزرگ بوده تا بتوانند به کمک آن هدف‌های اختصاصی‌تری را برای داروهای هدفمند کشف کنند.
مطالعات همچنین اثربخشی ترکیبی از درمان هدفمند با شیمی‌درمانی را برای درمان موثرتر بیماری در مراحل اولیه بررسی می‌کنند.
ایمنی درمانی
یکی از زمینه‌های امیدبخش و رو به رشد در تحقیقات درمان سرطان، ایمنی درمانی (درمان به کمک دستگاه ایمنی بدن) است.
از کار انداختن مهارکننده‌های ایمنی
یکی از توانایی‌های مهم دستگاه ایمنی بدن، توانایی تشخیص سلولهای خودی از سلولهای بیگانه است که به سلولهای ایمنی بدن اجازه می‌دهد سلولهای بیگانه را شناسایی و به آنها حمله کنند. برای این منظور، سلولهای دستگاه ایمنی، به وسیله پروتئین‌های «نقطه تماس» استفاده می‌کنند. این پروتئین‌ها نسبت به ساختار سطحی سلول‌ها حساس بوده و در صورت برخورد با سلولهای غیر خودی (مانند سلولهای میکروب‌ها و یا سلولهای سرطانی) واکنش دستگاه ایمنی را علیه آن برمی‌انگیزانند. این در حالی است که برخی از سلولهای سرطانی توانایی سرکوب این پروتئین‌ها را به دست آورده ، بنابرین می‌توانند از واکنش دستگاه ایمنی بگریزند. امروزه دانشمندان به دنبال یافتن روش‌هایی برای خنثی کردن این سرکوب هستند. آنها داروهایی را طراحی می‌کنند که باعث حساس‌تر شدن پروتئین‌های نقطه تماس به سلولهای سرطانی و یا از بین رفتن عوامل سرکوب کننده‌ی تولید شده توسط سلولهای سرطانی گردد.
واکسن‌های سرطان:
برخلاف واکسن‌هایی که از بیماری‌های عفونی پیشگیری می‌کنند، واکسن‌های سرطان به منظور درمان سرطان به کار می‌روند. واکسن سرطان شامل بخش‌هایی اختصاصی از سلولهای سرطانی بوده که می‌تواند به دستگاه ایمنی برای شناسایی آنها کمک کند. از آنجا که درمان با واکسن می‌تواند باعث ایجاد و حفظ پاسخ ایمنی نسبت به سرطان گردد، احتمال عود بیماری را به حداقل، کاهش خواهد داد. با وجود تحقیقات گسترده‌ای که هم‌اکنون در زمینه‌ی واکسن‌های سرطان در حال انجام است، هنوز تعداد بسیار اندکی از آنها موفق به گذراندن مراحل لازم برای اثبات اثربخشی و بی‌ضرر بودن و در نتیجه عرضه‌ی گسترده در بازار شده‌اند.
