استخوان یک بافت پیوندی سخت، زنده و درحال رشد است که اکثریت اسکلت موجود در انسان را تشکیل می‌دهد و به نسبت حدود ٪۱۰ در سال، چرخه‌ی جذب و تخریب دارد.
ارزیابی وضعیت استخوان از راه‌های مختلف مانند بررسی تراکم استخوان، تصاویر رادیولوژی و نیز مارکرهای بیوشیمیایی استخوان امکانپذیر است که مارکرهای بیوشیمیایی زودتر از سایر روش‌های فوق، تغییرات را نشان داده و بیانگر وضعیت اسکلتی سیستمی می‌باشند.
یکی از این مارکرهای بیوشیمیایی اوستئوکلسین می باشد. استئوکلسین 15%پروتئین غیرکلاژنی در ماتریکس‌استخوان را تشکیل‌داده و به عنوان شاخص فعالیت استئوبلاست در نظر گرفته می‌شود.
برای سنجش استئوکلسین روش‌های ایمونواسی طراحی گردیده است. تیتر اوستئوکلسین به turnover استخوان در اختلالات متعدد متابولیسم استخوان از جمله استئوپوروز، پاژت، هیپرپاراتیروئیدیسم اولی و ثانویه مرتبط می باشد.
هدف از انجام آزمایش استئوکلسین چیست؟
نوعی از آزمایش‌های خون و ادرار به اندازه‌گیری مارکرهای استخوانی می‌پردازد که محصولات بازسازی استخوان هستند. با کمک این آزمایشات میزان تحلیل یا تشکیل استخوان بررسی می‌شود. افزایش غیر طبیعی نشان‌دهنده یک اختلال احتمالی در استخوان‌ها است.
این نشانگرها می‌توانند برای کمک به تعیین خطر شکستگی استخوان در فرد و پایش بر دارودرمانی برای افرادی که تحت درمان اختلالات استخوانی مانند پوکی استخوان و بیماری پاژه قرار دارند، مورد استفاده قرار گیرند.
چه زمانی آزمایش استئوکلسین درخواست می‌شود؟
وقتی اسکن تراکم مواد معدنی استخوان، نشان‌دهنده‌ی کاهش تراکم استخوان است.
قبل از درمان و به طور دوره‌ای طی درمان بیماری‌های تحلیل برنده‌ی استخوانی برای بررسی اثربخشیِ درمان انجام می‌شود.
برای تعیین این که آیا میزان تحلیل استخوان کاهش یافته است یا میزان استخوان سازی افزایش یافته است.
شرایط نمونه گیری
توجه شود 12 ساعت قبل از انجام این آزمایش از مصرف مکمل های غذایی حاوی بیوتین و مولتی ویتامین ها خودداری شود.
دلایل افزایش
میزان استئوکلسین در نارسایی کلیه افزایش می یابد.
دلایل کاهش
در بیماری هایی مانند هایپو پاراتیروئیدی، هایپو تیروئیدی و کمبود هورمون رشد میزان استئوکلسین کاهش می یابد.
